หลังจากเห็นความกากของตัวเอง และได้อ่านการเล่าของคนญี่ปุ่นก็เลยเปลี่ยนเป็นแบบนี้ค่ะ
ホテルのロビーに、特に何をするでもない男がいる。彼の隣では新聞を読んでおじさんも座っている。彼は地図を広げている観光らし外国人の男と目が合ってしまって「あっやばい、こっちに来ているじゃん」と思っていた。隣のおじさんの広げた新聞紙と胸の間に入り込んで顔を隠した。「絶対見えない！」だと彼は思った。外国人のおじさんは「なにこの人！！」と思って怒った。
ในรอบที่สองนี้สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ
1.มีการใส่รายละเอียดมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นนามวลี
ขยายนาม หรือ ADJ
2.มีการใส่ความคิดของคนที่พูดถึงลงไปด้วย ทำให้การเล่าเรื่องดูมีสีสันขึ้นไม่น่าเบื่อ
3.คนญี่ปุ่นเวลาเล่าเรื่องจะใช้มุมมองจากตัวละครเดียว ซึ่งค่อนข้างแตกต่างจากภาษาไทย ก็เป็นอีกจุดที่น่าสนใจว่า อาจจะทำให้คนฟังเข้าใจเนื้อเรื่องและเห็นภาพได้ง่าย
4.มีการใช้พวกてしもうทำให้คนฟังเข้าใจสถานการ์ได้ง่ายขึ้น
5.รู้สึกว่าเล่าเรื่องได้กระชับขึ้น และเข้าใจง่าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น